TURKIJE 1: Europa, Istanbul, Gallipoli Peninsula, Troy, Izmir, Pamukkale

View Larger Map


View Larger Map
Turkije 1 = blauwe route


Dag allemaal!

Ik hoop dat dit gaat lukken. Zit nu in een internet cafe-tje in Antalya en alles op mijn scherm is in t Turks...
Even terug naar het begin. Wij zijn maandag ochtend om 5 uur s'ochtends vertrokken vanuit de tuin van Roger's ouders. Wij hebben 3 dagen bij hun in de tuin gelogeerd om de auto helemaal start klaar te maken (plus het feit dat wij ons huis uit moesten omdat de huur van start was gegaan). En zo vertrokken wij dus vroeg in de ochtend met een auto die eigenlijk maar half reis klaar was, veel te veel spullen en een kater van de lekkere wijn van de avond ervoor. In Munchen moesten wij de carnet de passage ophalen, wat allemaal soepel verliep en toen zijn wij voor de nacht in Salzburg gestopt. Ik kan nog geen foto's downloaden, maar je weet niet wat je ziet. Stonden wij op onze eerste nacht weg in een half meter sneeuw en vrieskou! Kacheltje gelijk kunnen testen, die deed t prima. De dag daarna doorgeknalt naar de grens van Kroatie met Servie, waar wij langs de weg hebben gestaan. De dag erna Servie en Bulgarije (waar wij al gelijk afgezet werden! 30 euro voor een lampje; 2 voor t lampje en 28 voor de moeite!) en op de avond erna stonden wij in Turkije! Nou ja, half.
De grens tussen Bulgarije en Turkije bestaat uit 5 verschillende slagbomen. God weet waarom, maar je moet bij elk poortje je paspoort, visum en auto papieren laten zien. Dan rijd je 100 meter verder en doe je dat weer, en dan rijd je 100m verder en doe je dat weer, en dan rijd je..... enfen, het kost dus even wat tijd. En toen gebeurde het, wij waren half door poortje 4 heen toen het compleet systeem crashte. En zonder computer kan er uiteraard helemaal niks meer. Dus stonden wij om 22 uur met nog 5 auto's tussen poortje 4 en 5. Je kon turkije gewoon zien liggen! Niemand spreekt engels, niemand kan uitleggen wat er aan de hand is, waarom de poort niet gewoon open kan, aangezien je al 4 keer hetzelfde heb laten zien. Nee, je moet maar wachten. Terwijl de 5 Turkse auto's om ons heen de motor lieten draaien voor de warmte en kleumend, een beetje half zittend een oogje dicht probeerde te doen, gooide wij het dak open, en gingen naar bed. Een paar uur later werden wij gewekt door veel geschreeuw, het systeem werkte weer dus we moesten door naar poortje 5. Nog even gevraagd of wij niet mochten blijven slapen en een paar uur later erdoor mochten, maar open is open en dan moet je weg. Eindelijk...Turkije.
In Turkije aangekomen zijn wij de eerste beste benzinestation opgereden en hebben daar de rest van de nacht geslapen. s'Ochtends zijn wij doorgereden naar Istanbul, een wereld stad!
Aangezien er in Istanbul geen campings zijn, besloten wij op de parkeerplaats van de ferry te staan, daar was 24 uur per dag bewaking en lag middenin de stad. Een geweldige stad met veel mooie bezienswaardigheden en vooral veel leuke hippe plekjes. Niks hoofddoekjes! Liep ik daar op de eerste dag met mijn schaal om en mijn pyama aan, dat was echt niet cool! Dag twee: haren los, spijkerbroekje aan en makeup op, dat zag er beter uit. Tot nu toe is dat ook zo gebleven.
Het wordt touristen afgeraden om door Istanbul te rijden omdat het heel chaotisch is. Nou, wij hebben het drie keer gedaan. De eerste keer hebben toch echt zeven kleuren in onze broeken gezien, maar alles went. Roger is al een echte Turk, qua rijgedrag dan. Hij rijdt ook meestal want ik navigeer liever, dan komen wij er tenminste... (krijg nu een harde stoot van Roger ;-) ).
Van Istanbul zijn wij naar Gallipoli peninsula gereden en toen met de ferry naar Canakkale. Daar begaven onze binnen accu's het, viel het licht uit en kregen wij een platte band. Gelukkig hebben wij alles in 1 dag kunnen fixen. Voor de electra hebben 5 mannen 3 uur aan onze auto gewerkt voor 30 euro! Nou, dan kan er nog wel eens iets mis gaan, toch? Gelukkig hadden ze het probleem gevonden en werkt alles nu weer prima. Doorgereden naar Izmir waar wij 3 dagen op een camping hebben gestaan. Onderweg langs Troy gegaan (niks aan), Acropolis (beter) en Ephieus (prachtig). Allemaal romeinse ruines. Foto's volgen nog.
Gister waren wij in Pamukkale, de bekende cacium terrassen die iedereen vast wel een keer op een foto heeft gezien. Nou, zo zien ze er niet meer uit. Helaas door het slecht onderhoud zijn de thermische poeltjes opgedroogd. Het is nog mooi om te zien, maar je mag er niet meer in zwemmen zoals vroeger, alleen nog maar pootjebaden. Echt jammer.
Nu zit ik in een internetcafe in Antalya. Helaas is het noodweer en hebben ze de komende 2 weken regen voorspelt. De gevechten met Iraq zijn een groot probleem en Turkije is met Bush in gesprek voor hulp. Dat speelt nu heel erg onder de mensen. In Istanbul zijn wij regelrecht een demonstratie ingelopen. Dat was wel een beetje eng. De dag dat wij uit Izmir vertrokken zijn er twee poingen tot bom aanslagen geweest. Wij hadden die dag de stad in willen gaan, maar besloten toen wij al in de auto zaten om toch maar door te rijden. Ook Pakistan houdt ons bezig. Wij hebben begrepen dat de ambassades zich hebben teruggetrokken en dat daar een noodtoestand is uitgeroepen. Wij proberen informatie te krijgen over de mogelijkheid om met de boot van Iran of Oman naar India te varen. Verder komen wij zeer weinig touristen tegen, het is hier wat dat betreft echt uitgestorven. Alle bezienswaardigheden zijn nagenoeg leeg. Zo zitten Roger en ik helemaal alleen in het Theater of Apollo! Nou, dat komt maar zelden voor denk ik.
Roger zit naast me op internet te zoeken naar waar wij onze Visum voor Iran moeten halen. Het lijkt erop dat dat in Ankara is en dat het ongeveer 2 weken gaat duren! Ach ja, wij hebben de tijd.
Nou luitjes, tot de volgende keer, ik ga een kebab eten!

p.s. inmiddels is het uploaden van de foto's gelukt.