OMAN 1: Muskat, Wadi Bani Awf, Jebal Shams, Nizwa, Wahiba sands, White Beach, Wadi Tiwi, Wadi Ash Shab, Sur, Raz al Jinz, Muskat

View Larger Map
Oman 1 = rode route


Wat een prachtig land! Oman had vele highlights van onze reis en wij hebben erg van het land genoten. Tot nu toe misschien wel het mooiste land waar wij zijn geweest. Er is zo ontzettend veel natuur schoon, je raakt niet uitgekeken! Het heeft alles te bieden; prachtig witte stranden, wilde dieren, bergen, woestijn en wadi’s. Wat wil je nog meer?!

Het eerste wat wij hebben gedaan in Oman is twee offroad reisboeken aangeschaft. (Off-road Oman ISBN 109768182482 en Off-road in the Sultanate of Oman ISBN 9781860631641). Hierin staan namelijk tientallen 4x4 tochten door heel Oman, compleet met campingplekjes en waypoints. Echt super om te hebben. Veel van de tochten gaan door de talloze wadi’s die in Oman te vinden zijn. Een wadi is een droge rivierbed die, als het droog is, een uitdagende 4x4 terrein vormt. Als het echter regent, worden wadi’s binnen enkele minuten omgetoverd tot gevaarlijk woeste rivieren. Dit zijn de zogenoemde ‘flash floods’ en er zijn menig mensen omgekomen door het verkeerd inschatten van het weer. Wadi’s vormen wel perfecte kampeer gelegenheden maar het is belangrijk om van te voren het weer te controleren om te zien of het niet beter is om het wat hoger op te zoeken.
Wat heeft onze auto zich in dit land kunnen bewijzen! Alle soorten terrein heeft hij moeten trotseren en dat is ook elke keer gelukt. Wij hebben (maar) drie keer vastgezeten in het zand, dus dat viel volgens ons ook wel mee. Elke keer waren wij binnen een uur (zonder zandladders) weer vrij en konden verder rijden.

De twee weken dat mijn moeder (Annick) er was zijn voorbij gevlogen en voordat wij het wisten was het (helaas) alweer tijd om afscheid te nemen. Terug kijkend waren die twee weken het meest divers van wat wij in Oman hebben gezien, dus is mijn moeder (volgens mij) met een perfecte indruk van Oman naar huis gegaan.
Helaas is Oman een duur land om zomaar vanuit Nederland te bezichtigen. De hotels zijn prijzig, budget hostels kennen ze niet en voor de meeste activiteiten die je wil doen wordt de hoofdprijs gevraagd. Volgens een toeristenbureau kost het maar liefst 50 euro per dag om een jeep te huren en nog eens 50 euro per dag als je er een gids bij wilt. Dat loopt dus behoorlijk op als je een vakantie wil ervaren zoals mijn moeder dat heeft gedaan. Gelukkig voor ons konden wij het land spot goedkoop bezoeken. Wij hebben in totaal vijf weken in Oman en drie weken in de VAE doorgebracht (net zo’n duur land) en hebben in die twee maanden, afgezien van twee nachten (Wahiba sands en Raz al Jinz), geen een keer voor een overnachting betaald en bijna elke avond een kampvuurtje gemaakt waar wij ons kippetje of biefstukje op roosterde. Het was echt even heerlijk kamperen! Op de laatste dag van Annick’s vakantie hebben wij de centjes geteld en kwamen erachter dat wij in de twee weken 120 euro per persoon hadden opgemaakt! Dat is nog goedkoper dan een weekje Friesland!
Een tip dus voor mensen die van kamperen houden en niet het geld hebben om een land zoals Oman te bezichtigen: neem je tentje mee! Je mag hier overal wild kamperen en het is absolute een veilig land om dat dan ook te doen. Hierdoor hebben wij op de meest fantastische plekken overnacht. Zelfs in de grote steden hebben wij gewoon op het strand gestaan. Wel MOET je een 4x4 hebben in dit land. Huur je een stadsautootje, dan heb je Oman niet echt ervaren.

Toen mijn moeder aankwam op het vliegveld had ze bij de duty free, vier flessen sterke drank voor ons gescoord. Dat was natuurlijk smullen na al die weken alcohol vrij. Het feit dat ze zelf in de twee weken dat ze er was de helft heeft verzopen zullen wij maar verder buiten beschouwing laten! Gelijk na haar aankomst op 10 februari, zijn wij naar het Hyatt gereden om van ons eerste pilsje sinds eind december, te genieten. Daarna zijn wij naar het huis van Hassina en Roderik gegaan en heeft mijn moeder even een dagje kunnen bijkomen van de vlucht.
Om een beetje variatie in een misschien anders saaie tekst heb ik mijn moeder gevraagd of zij het stuk wil schrijven over de twee weken die ze met ons heeft meegemaakt. Wonderbaarlijk stribbelde ze niet tegen en vond het volgens mij zelfs wel leuk om te doen.


Hier volgt dus het verhaal van Annick in Oman:
Van 10 tot 24 februari heb ik met Karlijn en Roger mee mogen rijden. op een klein stukje van hun lange reis.
Zondagochtend 10 februari om 8.00 uur werden Wim en ik naar Schiphol gebracht door Maria. Wim en Maria zijn vrienden van vroeger, ze hebben een paar jaar in Oman gewoond en zijn nu alweer 3 jaar in Nederland. Wim ging toevallig met hetzelfde toestel naar Oman voor zijn werk. Van hun kreeg ik een hele reeks namen van plaatsen die zeer de moeite waard zijn om te bezoeken. Om 10.00 uur vertrokken we en na een stop in Koeweit kwamen we ’s avonds half 11 lokale tijd aan ( 3 uur tijdsverschil). Nadat ik mijn visum had gekocht mochten we erin. Daar stonden Karlijn, Roger en Hassina op ons te wachten. Heerlijk om elkaar weer te zien en te knuffelen! En wat een zomerse temperatuur! We brachten Wim naar het Hyatt Hotel, waar we een lekkere pot bier dronken. Vooral K&R waren hier hard aan toe na het droge Iran en de Ver. Emiraten. Ook Oman is droog. Je kunt er nergens drank kopen. Gelukkig had ik wat taxfree meegenomen en Wim ook voor ons, dus dat zat wel goed. Daarna reden we naar Hassina haar huis, niet ver ten westen van het vliegveld richting As Seeb. Het was donker, dus heb ik nog niet veel van Muscat gezien. Het deel van Muscat waar ze wonen heet Al Hail.
Maandag was een rustige dag. Het weer was stralend en een graad of 25. Nu zag ik pas dat het huis vlak aan zee ligt, mooi uitzicht vanaf het dak. Alle huizen zijn wit en hebben een muur eromheen. De huizen zijn groot, maar er wonen dan ook hele families, ouders, kinderen, kleinkinderen en soms ooms en tantes!!
We hebben in de boeken gekeken naar wat we allemaal wilden gaan zien. Hassina had een prachtig boek: Oman, off-road, 26 Adventurous Routes, dit werd ons lijfboek. De auto werd opnieuw ingedeeld. Gelukkig kon er het een en ander van K&R bij Hassina blijven zodat er ruimte was voor mijn spullen en een extra camping stoel. Er was voor mij een prachtige zetel ingebouwd: plastic kindertuinstoeltje in het gangpad, dat wonder boven wonder zeer comfortabel zat! De hele reis hebben Karlijn en ik er om beurten gezeten.
’s Avonds zijn we met Hassina naar de Mutrah soek geweest, een overdekte bazaar met een wirwar van kronkelende steegjes waar je al die specifieke Omaanse kruiden ruikt, maar we kwamen te laat, alles was al aan het sluiten, helaas. Het was ook een heel eind rijden, want Muscat is een langgerekte stad. We deden er wel 3 kwartier over! Toen zijn we maar wat gaan eten bij een visrestaurant. Erg lekker , met een groot glas groene mintdrank (ik weet niet meer hoe het heet, maar het is een heerlijke dorstlesser).
Morgen, de grote dag van ons vertrek/avontuur!

Hassina vond het maar niks dat we nu al weg gingen. Maar goed, we waren er klaar voor. Bepakt en bezakt vertrokken we. Eerst naar de supermarkt Carrefour om in te slaan voor een aantal dagen. Nou dat deden we. Het is een prachtige winkel en ontzettend groot. Met een berg in ons karretje reden we de winkel uit. Dat moest allemaal een plekje krijgen in de auto! Gelukkig hebben ze een prima koelkastje (in het gangpad achter mijn stoeltje, handig) en al gauw konden we echt op pad. Eerst naar het strand of eerst de bergen in? Er werd besloten om eerst de bergen in te gaan.

We reden richting het westen over de snelweg richting Nakl. Voordat we de bergen ingingen, eerst nog even een voetenbad bij warm water bronnen van Wadi "Hammam", de uitgang van Wadi Mistal. Stukjes lunch hebben we aan de vissen gevoerd, die uit onze handen aten. Roger heeft zijn hengel netjes in de auto gelaten.
Toen reden we de bergen in. Er is sinds kort een doorgang van de kustzijde naar de woestijnzijde. Het was een geweldig prachtige route. We zijn 3 dagen in de bergen gebleven. Kale bergen in de meest fantastische kleuren. Wim had verteld dat hier hele stukken zeebodem, ovioliet, over het land waren geschoven. Boven hoog in de bergen vonden we dan ook schelpfossielen in het steen. Her en der komt water uit de grond en zijn er oases. Hier is dan een dorpje met een irrigatiesysteem, falaj, dat je overal door de bergen ziet lopen. De bomen zijn voornamelijk dadelpalmen. Overal lopen geiten rond, met ergens een herder.
Om een uur of 4 gingen we op zoek naar een kampeerplek. Hadden we een mooi plat stuk gevonden, waar de auto recht stond en er een plekje vlak was voor de tent, dan stopten we. De taken waren al snel verdeeld. Karlijn richtte ons zitplekje in, maakte de borrel klaar en besloot wat we die dag aten. Roger ging op zoek naar brandhout en maakte een kampvuur. En ik kon het tentje opzetten en mijn bed op maken. Daarna was het wel ongeveer donker en zaten we lekker bij ons vuurtje en werd er soms gebarbequed of zat K aan het fornuis een pannetje te koken. Het was iedere avond helder, al gauw zagen we Orion en de Grote Beer, en kwamen er vele reisverhalen van K&R boven. Voor K&R was het "reis", maar voor mij echt vakantie hoor!
De eerste avond sliepen we in Wadi Bani Awf (N23º12.410, E57º23.040), daarna Wadi Jabal Shams (N23º13.699, E57º12.334) en Wadi Al Maydin (N22º59.663, E57º40.103), de ene plek al mooier dan de ander! Wel keken we ’s avonds goed of er wolken kwamen, want dan moet je niet in een wadi gaan staan. Met een regenbui kan het in de wadi een hele stroom worden.
De eerste ochtend was het vuurtje nog warm en rakelde ik het wat op. Al gauw zaten er 3 jongens bij, geitenhoeders. Een jongen had voetbal kleding aan. Er wordt hier overal gevoetbald. In het midden van niks ligt er ineens een voetbal"veld"; een zanderige vlakte met 2 goals. Het 4-wheeldrive-zandpad loopt er soms dwars overheen. We konden wat met ze praten in het engels over Amsterdam, Gullit enz. Toen zijn we toch maar weer zelf op onze stoelen gaan zitten en verdwenen ze achter hun geiten aan.

Na 3 dagen kwamen we bij een stadje, Nizwa. Hier is er een fort, die we hebben bezocht, met de grootste toren van het land. Bovenin heb je een prachtig uitzicht over het landschap, een zee van dadelpalmen, de bergen en een mooie blauw/gouden koepel van de moskee die ernaast ligt. Er heeft hier al een gebouw gestaan vanaf de 9e eeuw, maar deze fort is daarop in de 17e eeuw gebouwd. Daarna gingen we weer een wadi in voor de nacht. De volgende dag, vrijdag, was er markt, kalfjes, schapen, geiten, en een vismarkt. We zijn daar even geweest, maar wilden naar de woestijn en dat was een stuk rijden. Aan de rand van de Wahibi Woestijn liet Roger de banden half leeg lopen en konden we op pad. Ons boek zei: De eerste 6 km doorrijden anders zak je in het zand. Spannend hoor! Soms splitste het bandenspoor dat we volgden, maar Roger reed resoluut door en na 25 km kwamen we bij een kamp waar we de nacht hebben doorgebracht (Al Raha tourist camp: N22º15.428, E58º46.212). Het was zalig. Ik sliep in een huisje met douche en wc, dat was wat anders dan je hoofd onder het kraantje van de douchezak! We kregen koffie en thee en lagen met de andere gasten op kussens en pezische tapijten onder de blote hemel midden in die rode woestijn, wat een ervaring! Van hieruit kun je als toerist stoere dagtochten maken door de duinen met 4-wheeldrives of quods of kamelen.
’s Morgens zijn we de zandduinen op geklommen. Karlijn en ik stortten ons naar beneden en Roger maar filmen. Geen idee of dat iets is geworden, maar het was wel gaaf! Toen werd het tijd om richting zee te gaan. Het was inmiddels bijna volle maan, en we wilden zeeschildpadden zien die ‘s nachts op het strand komen om eieren te leggen. Maar eerst wilden we nog naar Wadi Bani Khalid We reden door een prachtige groene wadi met een heel steile doorgangspas, door kleine dorpjes en dan weer een kiezelvlakte. Op het einde waren pools, waar we in gezwommen hebben. ‘s Avonds, toen we ons kampeerplekje weer hadden ingericht in Wadi As Sihayl (N22º34.669, E59º00.090) hebben we foto’s zitten kijken op de computer, heel maf, een computer op schoot midden in de natuur! Maar wel heel leuk.
De volgende ochtend aan het ontbijt werden we bezocht door een hele kudde kamelen. Ze waren wel bang voor ons en bleven op afstand. Er waren veel kleintjes bij. Later kwamen er ook geiten en roofvogels, gieren?

Op weg naar de kust reden we door het Al Jabal al Abyad gebergte. Boven op de berg een eindeloze kale vlakte, stonden ineens tombes, gebouwd van kleine platte stenen. Vele waren half ingestort, maar enkele waren gerestaureerd, prachtig. Mooie plek voor de lunch, dus tafeltje naar buiten, stoelen erbij, lekker in de zon midden op een enorme verlaten vlakte met tombes!!
Na de lunch verder, eindelijk zagen we in de verte diep onder ons de zee. Maar eerst nog de afdaling... Vele haarspeldbochten, die niet in één keer waren te nemen, later kwamen we op White Beach (N22º53.555, E59º13.327). Een prachtig plekje om te kamperen en meteen een duik in zee. De volgende ochtend werden we wakker van de zon die boven de zee opkwam. We reden via Tiwi en Sur naar Ras al Jinz. In Sur geluncht bij een indisch restaurant. Karlijn vond in de koeling Bavaria malt, nou dit was geweldig, we hebben er echt van genoten!!
Bij Ras al Jinz (N22º25.435, E59º49.860) is een museum over het leven van de schildpad gebouwd, bijna klaar. Achter het museum was een camping aan het strand. Hier hebben gestaan.

’s Avonds zouden we door een gids opgehaald worden om het strand op te gaan. Er stonden 4 tentjes, dus wij zagen het wel zitten met zo’n klein groepje. Maar wat schetst onze verbazing toen om 21.00 uur er ineens een hele rits auto’s het terrein op kwam rijden... We waren met een groep van 50 man! Op het strand lagen een aantal schildpadden eieren te leggen. Het gevoel was erg dubbel. Van de ene kant was het een prachtig gezicht, heel bijzonder om mee te maken. Het was volle maan. De gids scheen met een zaklamp zodat je eieren kon zien. De schildpad had een diepe kuil gegraven, waarin ze wel honderd eieren met zachte schaal legde, die ze later met haar poten onder het zand schepte. Ze deed er uren over. En dan moest ze zich doodmoe uit haar kuil hijsen en de weg naar de zee terug vinden. Maar van de andere kant, wat sta je daar te doen met 50 man, de onrust rond het dier past niet. Gelukkig bleek dat we een van de laatsten zijn die dit mogen meemaken, want het strand gaat sluiten als het museum klaar is. Dan kun je het allemaal op de film zien. De volgende ochtend om 5.00 uur mochten we weer op het strand. Nu waren we alleen en hebben heel stil de hele gang van zaken kunnen bekijken terwijl de zon opkwam, fantastisch.
We hebben een rustdag ingelast, omdat we zo’n nacht nog een keer wilden meemaken. Heerlijk op het strand een boekje liggen lezen. ’s Avonds was het weer hetzelfde, met 50 man het strand op. En ’s morgens weer bijna alleen.

Die dag reden we terug naar White Beach, dat was ons prima bevallen. Onderweg namen we een take away van de Indiër uit Sur mee, lekker voor ’s avonds. Bij het plaatsje Tiwi zijn we naar wadi Tiwi geweest, zeer mooi en spectaculair, een door het water diep uitgesneden canyon. Overal water en kleine dorpjes met dadelpalmen en het falaj systeem.
De volgende dag hebben we door wadi Ash Sjab gewandeld. Alweer even prachtig, veel water waar overal gezwommen werd. We zijn tot het einde gegaan, waar pools waren waar je doorheen moest zwemmmen om dan door een spleet in de rotsen te zwemmen (spannend hoor!). We kwamen in een grot uit, waar ze, (ook K&R!) met een touw omhoog klommen om van hoog naar beneden te springen. We namen de kustweg tot Dibab, via wadi Al Arbiyyin op zoek naar een kampeerplek, die op de kaart aan gegeven stond. Maar die beviel ons niet, net naast een dorpje. Dus terug door de wadi, waar we later een prachtig, oorverdovend stil plekje vonden (Wadi as Suwayh, N23º03.319, E58º57.690).
Onze laatste "berg"dag was aangebroken. We gingen op weg naar een kampeerplek aan zee in de buurt van Muscat. Door het gebergte Al Hajar Ash Sharqr richting Al Hisn en Al Mazari, waar we onze lunch aan het water bij vissersboten opaten. De wegen zijn hier slecht, erg veel is weggespoeld door de orkaan van vorig jaar augustus. In de wadi Al Mayh was al een hele nieuwe weg, maar later liepen we dood op een weg richting het strand. Stukken weg staken links en rechts van het pad schots en scheef in de grond. We moesten een eind omrijden. Eindelijk vonden we een plekje op het strand, maar het zat niet mee, want we liepen vast. Wat ons in de woestijn niet gebeurde, gebeurde hier op het strand! Gelukkig waren er nog mensen en hebben we met vereende krachten de auto uitgeschept en weer hogerop gekregen. Een "aardige" man hielp ons nog met hout zoeken voor ons vuurtje. Maar toen hij dat gedaan had ging hij er eens gezellig bij zitten en was niet meer te porren om naar huis te gaan. Hij hoopte dat wij drank hadden en geloofde het niet dat we geen bier en whisky hadden! Nou dat hadden we echt niet dus na veel aandringen vertrok hij. Dat was de eerste nacht dat ik me af vroeg; lig ik wel veilig in mijn tentje? Toch prima geslapen hoor! (North beach bij As Sifah: N23º26.840, E58º46.852).
De volgende dag terug naar het huis van Hassina, waar ons een heerlijke douche te wachten stond.
Ze vond het jammer dat ik maar 1 dag in Muscat was, maar K&R zouden nog een paar dagen blijven. Die laatste dag zijn we door Muscat gereden, om de Sultan Kaboos Moskee te bekijken, het paleis van de Sultan, een Marine museum en een oud ingericht Omaans huis. En na een etentje met mijn vrienden Wim en Maria, zat het avontuur er voor mij op, helaas!!

Korte samenvatting:
Het was een onvergetelijk mooie reis, onder leiding van twee geweldig gezellige reisleiders; chauffeur Roger en navigator en kookprinses Karlijn.
Ik heb 100% genoten!!!